Gökteki güneşi yüreğinde ısıtır
Bedeni buz gibi donar
Bozkırın kadınıdır
Çileyi mumla arar.
Gülümser yazılan kaderine
Kalkar şems ile beraber
Açar elini Allah'a
Helal ekmeğidir onun
Alnından dökülen ter.
Bozkır utancından kuraklaştı
Gözyaşları sel olup akınca
Feryatları arş-a ulaştı
Zamansız ayrılıklar çoğalınca.
Eyy evlat !
Özünü hatırla, neslini tanı
Tarih bile ayakta alkışladı
Ekmeğini taştan çıkaran
Bozkırın yiğit kadınını.
Kayıt Tarihi : 25.10.2021 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!