Bir hazan sabahıydı yine ;
Düşüyordu yağmurun taneleri gökyüzünden, yeryüzüne.
Bu mevsimde açar bozkırın çiçekleri .
Hep hazan gibi hüzünlüdür,
Özlerindedir gurbetleri ...
Bütün yolcular burdan gelip geçti ,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta