Bozkırın Annabell'ine...

Benden önde giden adımlarım vardı
Yarış ediyordu zamanla
Yüzünün düştüğü yere yetişmek için…
Geceleri düşler ülkesinde inzivaya çekilen
Gündüzleri gün ışığında gölgeni emen
Gözlerim vardı…
Elma ağaçlarının altında
Yetim bir çocuğu okşar gibi toprağı okşayan
Ürkek bir ceylana uzanır gibi güle uzanan
Ellerim vardı…
Bir de
Kirlenmemiş duyguları
Söylenmemiş düşleri
Yıkılmamış umutları
İhtiyar mekanlarda gezdiren
Delikanlı bedenim vardı…

Ne güzeldi!
Tepesinde
Sevdalı yürekleri taşımaktan yorgun düşen
Zamana karşı direnen
Arnavut taşlarında yürümek…

Sokaklarımda
Şefkatin kanatları altında
Sadakat ve vefayı büyüten
Gülen gözler
Konuşan yürekler vardı…

Dumanlarına
Hüzünlerimi gömdüğüm sigaram
Buharı kıvrımlar çizerken
“Bende Mecnun’dan füzun aşıklık istidadı var
Aşık-ı sadık benim Mecnun’un ancak adı var”
beytini terennüm ederek çektiğim
iç ısıtan çayım vardı…

Ve bir de
Sen vardın…
Bozkır gönlümde gelincik gülüşünle açan,
Zemheri mevsimlerde ıssız ve üşüyen yüreğimde
Bahar otağını kuran,
Gündüzleri
Umutlarımı yolcu ettiğim Yıldız,
Geceleri
Düşlerimin karargahı Güneş’tin…
Deniz kızı Annabell gibi
Sırrını yalnızca yüreğiyle paylaşan
Ve Kutup Kuşu gibi
Mevsimlik elbiselerini giyen
Bazen ağlayan
Bazen gülen
Bazen susan
Kendi gönül atlasının sevda yetimi yurdunda
Yüreğine gözyaşıyla gurbet duvağını giydiren
Sen vardın…

Ve bir de
Kudret Sihirbazı’nın
İlahi Piyango’dan bana lutfettiği
“Ödünç alınan zamanlar” vardı…
adımlarımı
gözlerimi
ellerimi bulduğum,
seni bulduğum zamanlar…

Ve şimdi
Ödünç alınan zamanlardan
Bana kalan yegane mirası
Avuçlarımda kalan iki damla gözyaşını
Bozkırın Annabell’ine
Sunmak
Onun avuçlarına bırakmak,..
Ve
Adımlarımı
Gözlerimi
Ellerimi yanıma alarak
“Ödünç alınan zamanlar”da kaybolmak istiyorum…