Bozkırda Uğuldayan Rüzgâra Bıraktım Hayallerimi
Sadece benim görebildiğim boşluğu dolduran bir hayaldin. Gecikmiş baharın müjdecisi gibiydin. Beşiğini bulamamış aşkın büyümesine yardımcı oluyordun. Seninle konuşuyor sana dokunuyordum. İç sesimle seninle konuşuyor, öfkeleniyor, kavga ediyordum. Sonra sıcak nefesini hissediyordum yüzümde ve sakinleşiyordum. Yumuşacık bir mutluluk depoluyordun, rahatsızlık ve acı veren duygularımı onarmak için. Ruhumdaki fırtınaları dindiriyordun.
Derin nefeslerime karışıyor hıçkırıklarım. Başka gezenin, başka gökyüzünde başka boyuttayım sanki. Şu an içinde bulunduğum boyut beni sana taşıyor. Ellerinin sıcaklığını duyuyorum tenimde. Bakışlarının altında eriyorum. Kollarının gölgesinde omzuna yaslanıyorum. Sanki gitmemiş gibi…
Ruhumu rüzgâra bırakıyorum. Kan kırmızı gelincik tarlasında esen seher yelinde…
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
