Bozkırda Karalamalar Şiiri - Necdet Arslan

Anlamına yöneliyorum sabahının
-Ki-sen oradasın,o kuytudan bana el ediyorsun
Bütün mahremlerin başladığı yol
gerilidir bir kurşunun silueti gibi yüreğinde
tuzuna bir nebze bandıktan sonra
en bıçkın sularını bırakırım denizlerin istemiş olsaydın eğer hevesine
gizleniş tükendi,sancı son tekmilde ,kefenim patiskadan
Beni o sonsuzluğa ,üstüne alındığın her şiirden sayarak çivile
Kendine yak bu tanıdık gelen okumaları
Hiç bıkmadan
b/ela kırpışlarını saklayan gözlerin bütün şarapların
kırmızılığını bulaştırıyor dudaklarına
Yeni bir kuşluk doğuyor ve sönmeye yöneliyor.
endişem tohumun karayeli doya doya öpemeyişine değil
koyu mavi,işveli akan dakikalarda
kervansızlığım müebbet bedeli inatçı bir girdap belki de
turuncu, beneksiz ,öfkesiz,kehribar kıvamında bir derin kuyu
Varsın katre katre menekşeler yüzsün anılarında
b/ela kırpışlarını saklayan gözlerin bütün şarapların
bir kuşluğu daha aşırıp kesişmeyen yollarda
sendelemeden geçmişe taşıyor umutsuzluklarımız
Kendi koylarına çekiliyor harflerimiz teker teker
k
a
y
b
o
l
u
y
o
r
ÖTEKİ YARINLARIMIZ
Barikat kurma nefesimin aktığı yere
Ben bir sünger avcısının derdinden
Başka şeyler yazdım sana
Şimdi tükettiğim her sözcüğü yutuyor çıkmaz sokaklarında
Boğulduğum o derin dere…