Bozkır Ortası Çıkmazı

Ucu bucağı olmayan bir düzlük
Uzun uzadıya devam edip gidiyor bu düzlük
Bu düzlük görünmeyen bir çukur
Çukurdan çıkamayanlar ya asi yahut vakur
Çıkmak için direnirsen asi olursun
Kalmayı kabullenirsen vakur
Çıkmak için uğraşırsan yorulursun
Artık yapacak bir şey yok dersen kalırsan, hayattan soğursun
Hayattan soğursan ne mi olur?
Artık ellerin cebinde yavaş yavaş yürürsün sokakları
Başın eğilir, görmezsin hiç insanları, arabaları, konakları
Oturursun bir banka gün batımını seyredersin
Güneşi ufuk çizgisini geçene kadar yolcu edersin
Bir kaç saat daha bekler, yıldızları yakarsın
Yıldızlar bulutlar ve güneş kadar keyif vermez sana
Hava karardı mı bir ürperti ve daraltı gelir insana
O saatler geçmez
Yutkunamadığın bir lokma gibi kalır kursağında
Yardım edecek bir el bulamazsın solunda sağında

Çıkmaz bir sokaktan farksızdır düzlük
İkisi de insanın ayağına pranga sırtına yük.