Bozkır'dan Yükselir Türkülerimiz Şiiri - ...

beğeni ile okudum...kaleminiz var olsun, Bülent Bey...nice şiirlere, inşallah...en kalbi saygılarımla

Şiirin melodisinde insan kendini kaybediyor. Kaleminize sağlık

Ne dalı eğilsin ne gülü solsun
Sözünda mutlaka bir sevda olsun
Kulağa hoş gelsin gönüle dolsun
--Bozkır ın içinden hep bir ağızdan
--Bir türkü diyelim kara yağızdan

İbrahim Kurt
Bülent hocam ,çok harika bir şiir okudum ben verdiği ilhamı bir dörtlükle arz ettim kabul buyurun ,sizi ve şiirinizi kularım sonsuz saygılarımı sunarım .

Böyle olmalı şiir dedğimiz; alıp götürmeli kendi akışı içinde bizi de ötelere...
Bu lirik salınışta bir anda finalde buldum kendimi.

Hoştu,dersem az olur;çizgi ötesindeydi...
Fena sardı beni.


Kutluyorum Kardeşim.
Nicelerine.Erdemle.

Uzun zaman oldu türküler söylenmeyeli. Birbirimizi yemekten vakit kalmıyor ki...hâlbuki ki vardır ve çoktuk... Sestik zamanın kıyılarında gezen...Rüzgarlar eşlik ederdi inançla...
Yürekten sesleniyor şair... Yeniden türküler söylemeye...
Şiirdi kaleminize has güzellikte...
Sonsuz kutlarım..
Saygılarımla...

Dost kalemi bütün içtenliğimle kutluyorum. Şu cennet ülkemizin
şairleri olmasa, vatanımızın birlik ve bütünlüğünü düşünen
gerçekten tarafsız, gerçeketen yurdunu ve milletini seven
insanları yok diyeceğim. Bir ulusun temel karakterlerini çizen
şairler ve ozanlardır. Onların dertleriyle dertlenen, coşkularıyla
coşan, vatanın mutluluğu için kimseden korkmadan başını ortaya koyan
sadece ozan ve şairlerdir. Gerçeği açıkça söylemek gerekirse, şairin
çok okuduğu, çağdaş insan olduğu, ülkesiyle ve insanlarıyla kendi
sorunlarını özdeş kılarak bütünleştiği görülecektir. 'Bu Vatan
Kimindir?' diye soran şairdir... 'Korkma ey nazlı hilal, Ebediyyen
sana yok, ırkıma yok izmihlal' diyen de şairdir. Bu memleketin örf,
gelenek, duygu ve düşüncelerini, dertlerini ve kederlerini dile getiren
sinesi yanık insanlarımızın türkülerini dilden dile ulaştıran da
ozanlarımız ve şairlerimizdir. Türk insanına 'türkü diyeceksin, başka
birşey söylemeyeceksin, dertlenmesini de bilir, coşmasını da bilir
bu millet.. 'Hadi gel hep bir ağızdan söyleyelim' diyen ozanın
yüreğindeki birlik ve beraberlik duygusu TÜRKÜN KARDERŞLİK, DOSTLUK
VE BARIŞ DUYGUSUDUR. Ellerine sağlık dost şair. + +

Yaşamın çok renkliliği belki bu çelişkilerindendir..... Birinin yokluğunun kimsenin umurunda olmadığı ama birinin 'var'ının nasıl elde edildiğinin de sorgulanmadığı.......

Canı acıyanı yok sayarken içimizden, keyfi yerinde olanı kutsamaktır nedensizce..... Doğa bile isyan eder bazen bu çarpıklığa.....Dalgaların sesi büyür o zaman.....

Bizi biz yapan değerleri koruduğumuz sürece varız...... Etrafında halka olup enerjiyi koruduğumuz sürece varız....... Bozkır türküleri gibi......

Bende çok farklı duygular uyandıran ve içimi titreten bir şiirdi Bülent Bey...... Sizi ve şiirnizi içtenlikle kutlarım...... Sevgilerimle...... Saygılarımla.......

Bülent beyefendi Kardeşim.
Şarkılarımız,türkülerimiz folklorumuz aşk uğruna yakılan ağıtlarımız bizlere boz kırların yücelerinden akseder. Ve bizlerde onlarla güleriz. Onlarla oynarız onlarla içimizi döker ağlarız.Boz kırlar sevginin saygını sadakatin insanlığın harman olduğu yerler.Bu mükemmel şiirinizde bozkırların sesi olmuş ve bize aksetmiş.Kardeşim tebrik ediyorum Saygı selam ve muhabbetlerimi arz ediyorum ++ listemde.

Türküler bir memleketin toprağının., doğasının., halkının gerçek sesidir... Hele ki bizim ülkemizin....Edirne'de söylenir Kars'a kadar., Hakkari'de söylenir İzmir'e kadar bir turna kanadında rüzgar-rüzgar yayılır...
Kaleminize sağlık sayın Bülent Baysal...

Değerli kardeşim Bülent Bey;
Bu ara çok yoğunum katılamadım. Bozkır kelimesini görünce 12 Eylül 2012 tarihinde işten çıkarıldığım günle Neşet Ertaş'ın hayatını okuyunca kendi yaşadıklarımla birleştiğim gün bir bozkır yankısı da benden yükselmişti. Sizin bu anlam dolu şiirinize hediye etmek istedim. Saygılarımla.

Neşet Ertaş Gibi

Allah yerden göğe kadar razı olsun diye dua edebileceğim birini arıyordum,
Tıpkı rahmetli Neşet Ertaş gibi..
O da benim gibi hangi kapıyı iş için çaldıysam bizde iş yok dediler,
Oysa sende iş yok diyorlardı her halde söyleyemediler.

Yürüdüğüm yollarda aşınmış taşlarda yoktu,
Ayağımı neyle kaydırdılar bilmediğimi iyi biliyorum,
Bende şiir gibi yazı, yazı gibi şiir yazarım,
Deryayı karada çok şey ararım,
Yolumu kaybetmemek için mutlaka bir bilene daha sorarım,
Neşet Ertaş gibi.

Ozanın dilinden ozanın diline düştüm,
Havalar soğuk muydu bilmiyorum, üşümüştüm,
Ben bu hale neden düşmüştüm,
Neşet Ertaş gibi.

Bankada çalışır ekmek parası için para alır, para satardım,
Bu işten korka korka çalışır geceleri endişe ile yatardım,
Bilseydim kalleşliği bana da yapacak,
Daha önce hayatımdan çıkarıp atardım,
Neşet Ertaş gibi.

Şimdi ne iş verirseniz onu yapardım,
O da mı yok dersiniz,
Rızkı veren Allah deyip kaygıyı iyice kafamdan atardım,
Neşet Ertaş gibi.

Aç mısın, susuz musun diye soran mı kaldı?
Eski tanıdığım dost bildiklerim selamımı yanlışlıkla aldı,
Bu hale gelmeden dost dediklerimle yediğim içtiğim sanki yaldı,
Geriye işte bu duygular kaldı,
Neşet Ertaş gibi.

Gün geldi akşama kadar ayaklarım şişti,
Yemekte ne var ki çok çabuk pişti,
Bu bankacılık ne acayip bir işti,
Benim kaderime kara bir leke gibi düştü,
Neşet Ertaş gibi.

Yirmi yılı devirdiğim İstanbul’a alışamamıştım,
Köyüme benzediği için yaşadığım yere gelmiştim,
O da şimdi şehir olmaya karar verdi bana köyüne geri git diyor,
Neşet Ertaş gibi.

Üçüncü günümde bile acıkmayı unuttum,
Zoruma gitmesin diye hep yuttum,
Allah'ın nuru Kur'an-ı Kerimin yolunu tuttum,
Neşet Ertaş gibi.

Aradım bende derdime çare,
İşsizlik zor haber verilmiyor yâre,
Çıldır nere, İstanbul nere, uzun mesafeli göçler yaşadım,
Neşet Ertaş gibi.

Ozanım ama sazım yoktur benim,
Şairim ve yazarım,
Ayaklarım yerine neyle gezerim,
Fikirlerim alternatiftir belki de budur benim düzenim,
Neşet Ertaş gibi.

Önder Karaçay