Bozkır Çocuğu Şiiri - Kenan Çarboğa

Beni bilen bilir, bilmeyen varsa
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım
Adamlar âlemde adı kadarsa
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Ebem göbeğimi boranda kesmiş
O gece fırtına durmadan esmiş
Anamı uyurken Al Kızı basmış
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Salgınla, savaşla, dertle anılan
Yalana, yârene, yâre yanılan
Yağıyı alt edip yoğa yenilen
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Gün döner, çimenin rengi savrulur
Feleğin okları döşe çevrilir
Ak alnım ayazda, yazda kavrulur
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Canını adaktan esirgemeyen
Gözünü budaktan esirgemeyen
Sözünü dudaktan esirgemeyen
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Doğrunun önünde riya, set bilmez
Eğriye, uğruya riyaset bilmez
Entrika, fırıldak, siyaset bilmez
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım

Alıca, ahlata, arşa ahım yok
Bir Allah bilirim, beş Allah’ım yok
Şaha, padişaha eyvallahım yok
Bozkır çocuğuyum, dağ adamıyım