ve karanlıktı beni mahkum ettiğin bozkır
ufukta
çok uzaklarda
göçerler çadırlarını topluyorlardı ağır ağır.
adına yaraşır bir sıradanlıktaydı yaşam:
kır'dı ve boz'du
ne bir tümsek ne bir çukur
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
