Bozgun Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Mayası bozulur mu kadim soyun?
Özü azalır, ruhu kararır mı yalnık'ın?
Hani mertlik yaşar, namertler ölürdü?
Hangi çağın karanlık lanetidir bu?

Üstte gök yırtıldı, altta yer yarıldı.
Kadim budun'a kölmösler dadandı.
Ülgen el çekti, Erlik'e gün doğdu.
Her çağda bir kutlu soy kurudu.

Onlar hep çoktu, biz hep azdık.
Her çağda nice çoklarla savaştık.
Onlar ateş, biz mızraktık.
Korkmadık, hep azken kazandık.

Demiri kızdıran bizdik, çeliği döven biz.
Dağları delen bizdik, geçitler açan biz.
Çin'i titreten bizdik, sed ördüren biz.
Üç kıtaya nam salan yiğit atlılardık biz.

Nice yağının bozamadığı dirliğimizi,
Bugün elimizle bozduk, ne yazık!
Nice çağlarca koruduğumuz töremizi,
Bugün hepten unuttuk, çok yazık!

Ordu-millet, kadın-erkek birdik.
Kurt doğuran analardan süt emdik.
Kadınlarımızı, kızlarımızı kutsal bilirdik.
Dün eşit saydığımızı, bugün köleleştirdik?

Öyle kirli bir çağın tutsağı oldu ki budun,
Dağıldı asaleti, bozuldu mayası Oğuzun.
Ağulandı keskin usu, uyuştu oguşu.
Oysa ki Türktü adın, unuttun, unuttun!

Burhan Çay