Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kırık bir kalpten dökülen sitemler. Gönül incinmese bu kadar sitem eder mi?. Bir de madalyonun diğer yüzüne bakalım; Gönül sevmediğini neden önemseyip sitem etsin ki?... SİTEM SEVGİDEN DOĞAR sn hocam... Kutluyorum hecenin ustasını saygımla...
harika bir şiir okudum yüreğiniz de ki sevgi dolu coşkularınız eksilmesin kaleminizden dökülen bu harika duyguları kutlarım
harika bir şiir okudum yüreğiniz de ki sevgi dolu coşkularınız eksilmesin kaleminizden dökülen bu harika duyguları kutlarım
fışkıran değerli
Keyifle okunan güzel şiirinizi ve güçlü kaleminizi kutluyorum sayın hocam.......... tüm içtenliğimle...........Saniye Sarsılmaz
hayat ne kadar acımasız hep bu hasret özlem yüreğimizde acı bırakıyor neden farklı yaşantımız yok hüzünlü şiirleri neden bu kadar çok seviyorum sınavlar çok yoğun geçti değerli eserlerinizi özlemişim öğretmenim yüreğinizin hüzünlerini yakmışsınız tebrikler
Bozgun
'Saymadım kaç sene geçti aradan,
İçimde dinmeyen sızı bıraktın.
Hasretin açtığı azgın yaradan,
Hüznüme dökülen tuzu bıraktın.'
Şiirde işlenen ayrılık duygusundan çok etkilendim,biçim, dil ve anlatımı şiire akıcılık ve içtenlik katmış kutluyorum.
sevgi ve selamlar
sayın NACAR sizi yürekten kutlarım her şiirinizi okurken beni duygulandırıyor çünkü çok akıcı ve sizden öğreneceğim çok şeyler olduğunu da söylemeden geçemeceğim yüreğine kalemine sağlık hocam saygılarımla...
Çok çok kıymetli bir hece çalışması şiiri. çok hoş bir emek ürünü.Anlamlı akıcı ve güzel dil ile harika bir anlatım.Dizeler sıcaklığında sıcaklığınızı hissettim. Mükemmel şiir Üstat. Beğeni ile okudum. tamm puan +ant. alkışlayıp kutluyorum. selam olsun.
Bozgunun yamanı şair edermiş
Kalp gözün açansa acı kedermiş
Sevdaya vuslatlar bahtmış kedermiş
Çileye alışkın yürek bıraktın....
İnsafsız çöllerde sevda yorgunu,
Yaralı yüreğim hasret vurgunu.
Kirpikle çalarak gönül orgunu,
Arkanda kırılmış sazı bıraktın...../Zevkle okudugum,tabiri caizse su gibi akip giden,usta ellerden kaleme döküldügü hecelerinden bile belli olan,ahengli,kolay anlasilir sade bir dille yazilmis,her türlü övgüyü hak eden degerli bir calisma,Mehmet hocami gönülden tebrik ediyor,esenlikler diliyorum.siiri müsadenizle sayfama aliyorum++ant
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta