Bozçay Şiiri - Ahmet Ergin 2

Çaylarımız göllerimize kan, gönüllerimize can verirler

Biz çocukken yaz aylarında
Hep yüzerdik dip çaylarında
Sen beni mile ilk bulayan
Sen anaforuna dolayan
Bozçay Bozçay dolayan Bozçay

Öpünce Karataş Gölünü
Açınca koynunun gülünü
Aşkıyla hayata bağlayan
Şimdi yatağında ağlayan
Bozçay Bozçay ağlayan Bozçay

Artık kurumuş öz olmuşsun
Destandın, boş söz olmuşsun
Doğduğu kayadan çağlayan
Şimdi şu gönlümü dağlayan
Bozçay Bozçay dağlayan Bozçay

Ta atadan öteden beri
Coşar taşardın ya dön geri
Yılkı atlarımı taylayan
Gul Oğuz soyunu soylayan
Bozçay Bozçay soylayan Bozçay

Ben 70 yılda 7 bin yıl yaşadım
Neler gördüm ki bil
Ahmet'in toyunu toylayan
Ümmü'mün boyunu boylayan
Bozçay Bozçay boylayan Bozçay