Bozcaada
Yağmurlu gecelerde kendimi dar attığım
Islak meyhaneler...
Hep dar sokaklar boyunca.
Hür sanatkârlar, serseriler, berduşlar,
Mavi duman arkasında kaldı yüzleriniz.
Tanrı ki hepinizi gökyüzünden seyreder,
Buruk bir meyvedir ağızlarınızda keder;
Rahmettir dökülen yüzünüze akşam üstü,
Perde perde ve derinden gelen lacivert denizin kokusu.
Bozcaada...
Her gün karanlıkta ağlayan tanburum
Ve sonra bitip tükenmeden yağan bu yağmur...
Kayıt Tarihi : 11.4.2024 09:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Perde perde ve derinden gelen lacivert denizin kokusu. Bozcaada...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!