Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Üstade; İnanın ben de nerede ise yemin
ederek şiirin mükemmelliğini söyliyecektim.
O zaman yemin etmeden söylemeliyim.
Güzel manaların çiçekli çerçevesi hükmündeki
sözcükleri kullanıp ben de kendi şiirme HECE
olarak kullanmayı isterdim. İnanın ki harıka
olan bir şiir.. Tebriklerimi sunarım.
Saygıyla selamlarım.
Bedri Tahir Adaklı
Çöle döner gönlüm bir gecede
Bir kum saati gibi süzülürsün sessizce
Güller serersin düşlerime
Kırmızı
Gelirsin utangaç, perişan
Pişmanlıklar dökülür gözlerinden
Bakışların içimi ısıtır aniden
İnanırım
İşte o zaman bozarım yeminimi
Yeniden yediveren goncalar açar yüreğimde
Birinde ölürsen diğerinde dirilirsin…
Çok ama çok güzeldi gerçekten..
Kutluyorum Naime Hanım..
Tam puanım gönül sayfanızda..
Selam ve sevgilerimle..
Çöle döner gönlüm bir gecede
Bir kum saati gibi süzülürsün sessizce
Güller serersin düşlerime
Kırmızı
Gelirsin utangaç, perişan
Pişmanlıklar dökülür gözlerinden
Bakışların içimi ısıtır aniden
İnanırım
İşte o zaman bozarım yeminimi
Yeniden yediveren goncalar açar yüreğimde
Birinde ölürsen diğerinde dirilirsin…
EYLÜL 2008
Naime Özeren
Çok güzel bir çalışma zevkle okudum emeginize yüreginize sağlık kaleminiz daim olsun sevgili naime hanımefendi.... ( 10 )
********BOZARIM YEMiNiMi
Değişen iklimler gibisin
Bir deli rüzgârın eser apansız
Parçalanır dalgalarım kıyılarında
Vurur duygularımı kurşunların
İncinirim
Dudaklarımda donar bir firari haykırış
Ses vermez isminin sesli harfleri
Çağırmam
Saklarım içime sessiz ahlarımı
Yalnızlığıma sarılırım
Usum kılavuzlarını yitirmiş
O şimdi biraz şaşkın, biraz çocuk
Değmez kirpiklerim birbirine gecelerce
Uğraşırım çözmeye gecenin gizini
Çözemem
Hüzünlü ezgiler dolanır dilime
Söyleyemem
Gezinir dizelerde kalemim isteksizce
Yazamam
Çöle döner gönlüm bir gecede
Bir kum saati gibi süzülürsün sessizce
Güller serersin düşlerime
Kırmızı
Gelirsin utangaç, perişan
Pişmanlıklar dökülür gözlerinden
Bakışların içimi ısıtır aniden
İnanırım
İşte o zaman bozarım yeminimi
Yeniden yediveren goncalar açar yüreğimde
Birinde ölürsen diğerinde dirilirsin…
EYLÜL 2008
Naime Özeren
değişen iklimler gibisin,bir deli rüzgarın eser apansız ...dizeleriyle başlayan harikulade güzel duygu dolu bir eser olmuş kutluyorum güzel kardeşim on tam puan bu güzel ötesi enfes şiire başarılar değerli kardeşim yolun açık olsun sevgili şairem usta kaleminin mürekkebi kurumasın ilhamın daim olsun cann...
Tebrikler.
basiretin bağlandığı anlar oluyor işte..
'Çöle döner gönlüm bir gecede
Bir kum saati gibi süzülürsün sessizce
Güller serersin düşlerime
Kırmızı
Gelirsin utangaç, perişan
Pişmanlıklar dökülür gözlerinden
Bakışların içimi ısıtır aniden
İnanırım '
Güzeldi Naime Hn.
Tebriklerimle.
Gül
şiirde bir ahenk ve işlenmiş ince
bir ruh var...çok güzel
tebrik ederim...selam ve saygılar
Ses vermez isminin sesli harfleri
Çağırmam
Saklarım içime sessiz ahlarımı
ve
herşeye rağmen, gene de olarak çok güzel bir dize ile final...
Birinde ölürsen diğerinde dirilirsin…
Çok güzeldi . Ve başlık çok bütünlemiş, uygun düşmüş şiirin üstüne ...
Kutluyorum sayın Naime Özeren ...
Gelirsin utangaç, perişan
Pişmanlıklar dökülür gözlerinden
Bakışların içimi ısıtır aniden
İnanırım
İşte o zaman bozarım yeminimi
Yeniden yediveren goncalar açar yüreğimde
Birinde ölürsen diğerinde dirilirsin…
Duygu Denizinde Yol Almışsınız...Kutlarım Dost Yüreği...
ant.+10
Bitimsiz Sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 107 tane yorum bulunmakta