Boza Şiiri - Günal Aydın

Yürüyorum varoş mahallemin
Kenar sokaklarında
Yalnızlığımı “bozaa” diye bağıran bir adam ve çıngırağının sesi bozuyor.
Hava kara kış
Lakin içimi ısıtıyor bu haykırış
Alıp götürüyor eskilere
Insanların güzel olduğu günlere
Sonra babam geliyor aklıma
Burnumun direği sızlıyor usulca
Gözlerimin içinden ılık ılık damlalar süzülüyor yüzüme
İyice yüzsüz oldum şimdilerde
Vakit eski yufka bir yürekle
Yürüyorum ıssız gecelere
Özlemim birikiyor sevdiklerim gittikçe