Umutsuz bir vakayı soluyan ömür ağacımdan düşen son yaprakta kaldı benliğim
Tırnaklarımla kanattığım ağaçlarımın dallarını, avuçlar dolusu sızıyla kırdım
Çürümüş bir avuntunun keşmekeş çöküşüyle darma duman oldum
Enkazından kelebek kanatlarıyla hür bir vakaya büründü, ruhsuz figanlarım
Karamsarlık giyisilerimin dumanlı kirlerini, aşk pınarlarımda yıkadım
Kimliksizliğime, senli kaybolmuş hecelerimde kimlikler aradım
Mehtapsız gecelerime, sana adanmış tüm düşlerimle yıldızlar saçtım
Kifayetsizce kendimden sıyırdığım senliğimi, bir nefeste sineme çektim
Ruhumun avazını aşan boyutsuz haykırışlarıyla, SEN oluverdi öylesine benliğim
27.07.2016
Aygül MudurluKayıt Tarihi : 27.7.2016 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
FİRKAT Kitabımdan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!