Boyun Büktüm Şiiri - Barış Erebak

Boyun büktüm! Acılar dolu yalnızlığın hazan günlerinde
Başımı kaldıracakken, yokluğunu görmemek için
Kabul edemesemde yoktun işte
Yokluğunda bir varlık belirtisi aradım
Tıpkı bir ölünün başında birazdan nefes alacak
Birazdan ayağı kalkacak diye ümit etmek gibi
Olması gereken oldu hiç dirilmedi,can verdi sevdam
Ardına bakmayı düşünmeksizin yürüyen gidişlerin
Ve benim peşin sıra sürüklenişlerim hiç bitmedi
Söz geçiremediğim bir yürek var bende asi,sevdalı
Bir senin savdanı hatırlayan ve hatıraları acıtan
Cömerttin sevda sözleri verirken
Ama yerine getirmekteki namertliğini inkar etmemeli
Sözler de dün gibi geçmiş
Sevda da geçmiş gibi dün artık hafıza da
Peki sen hala öylemisin?
Sevda söylenmedikçe kulağına duymayanmısın?
Kendi sözlerine de sağırmısın?
Başka elleri tutarkende senmişsin meğer
Arayıp da bulamadığım diyen.
Güzeldin,narindin
Kendini insanlara sevdirmesini bilirdin
Sevgileri hala öyle bir kendin için toplayanmısın?
Ağlardın ve mahsumdun
Kaybettiğinde arayan mısın?
Yoksa yerine benzerini koyan mı?
Görebiliyorum seni hissedebiliyorum
Yüreğimde ki yerin hiç değişmedi
Peki sen hala yüreğim deki gibimisin?
Yoksa başka yürektekiler gibi mi?
Değişti mi sevda sözleri?
Yoksa hep aynı sözlerle mi kazanmaktasın gönülleri
Ellerin sıcak mı eskisi gibi
Yoksa başka sıcaklığa mı muhtaç ellerin?
Belki değiştin daha güzel olanı buldun
Ama değişmiyen birşeyin var, gittiğin yerden gelmeyişin
Toprağımızda bulamadığını bulabildin mi başka diyarlarda?
Eğer şikayetçiysen sevdamızdan
Sevda da bizimdi
Sen payına düşeni alıp gittin
Tek düşüncen arkana bile dönüp bakmamaktı
Ben payıma seni biçtim ayrılık bir beni kanattı....