Boyun borcu Şiiri - Hüseyin Kara 1

Ben öldüm mü iki kez ölürüm.
Dom dom kurşunu gibi iki kez patlarım.
Dünya'yı sırtlamışım omuzlarımda.
Dizelere dokuyorum el yordamıyla.
Bilir misin sesim ayyuka çıkar.
Sesimden dağ,taş,orman inler.
Yanlış anlasılmasın...
Sesim kuru gürültü değil...
Bosuna cigirtkanlik yapmam zaten.
Çaktımmı şimşek gibi çakarim.
İnsanlığa haksızlık eden gölgeleri yakarım.
Sığmam enginlere okyanuslara taşarım.
Hele bir şah damarıma bassınlar..
Sessizliğim gök gürültüsünde harikalar yaratır.
Bütün çakallar,köpekler ve kurtlar.
Korkudan kaçmaya delik ararlar.
Haberiniz olsun.
Ben Dünya'yı boşuna yük edinmedim.
Bu yaşıma değin hep dik yürüdüm.
Hiç bir zaman eğilmedim.
Haksızlıklara boyun eğmedim.

Yine boyun eğmiyorum.
Asla boyun eğmeyeceğim.
Boyumdan büyük işlere zaten kalkışmam.
Onurum,erdemim buna izin vermez.
Adalet hak hukuk dendi mi.
Orada nokta koy...
Bütün akarsularım durur.
Yağmaya başlarım.
Yağmur sularım sel olur taşar gider.
Bütün kötülükleri siler süpürürüm.
Hic gözümü kırpmadan yaparım..
Elimde olmayan mizacim bu.
Bu mizacımı trilyonlara değişmem..
Bildiğim tek doğru vardır.
O da erdemli insan olabilmek ve onur.
Tanrının insana bahşettiği tek değer.
Bunu yalnız ben demiyorum.
İçimdeki sevgi saygı duyduğum gerçek kimlik.
Ikinci gerçek benliğim diyor.
Ne yaptiıysam ona soz geçiremedim.
Söz verdim bir kez.
İnsanlığa hizmet etmek.
Boynumun borcu olsun...

Huseyin KARA 16.09.2008 ABD