Böyümedin Böyütemedim Şiiri - Salim Erben

O bir çocuktu
Kendini tanıdığında
Bir yürek yükü rüzgardı
Estiği zaman
Estiği zaman doruklar da
Ayaz gecelerin nöbetçisi
Eli nasırlı ama sevdalı
İşçi emekçisi
Adı Salim'di adı Zalım dı
Ne zaman ihtiyaç duyulsa
Petek olur bal olur
Doyumsuz bir tattı
Çocukluğu çocukluğum da
Yüzüne baksa ayna da
Ayna gülümserdi ona.
O küçücük minik yüreğinde
Koca bir dünya taşırdı
Haşarı...
Sevdalı...
Kavgalı...
Bazen bir kuzgun olur
Bazen bir kuğu
Her dalıp çıkmasında
Kendini kendinde öldürüp
Aşkın da dirilten
Dilin söyleyemediği sözleri
Yudum yudum içen
İşte o çocuk daha sonra
Ne aşklar tanıdı
Sırtlan dişli
Sahte gülüşlü hepsi de...
O çocuktu ama sevgisi büyüktü
Sevdiği zaman.
Ateş cehennemi nasıl severse
O da öyle severdi zalım
Şimdi o çocuk
O çocuk bende içimde tam şuramda
Yıllar yılı çoğaldıkça çoğaldı
Ama hiç büyümedi biliyor musun
Ya da...
Ya da ben büyütemedim Zalım
Öylece kalakaldı...
Hala
Çocukluğun çocukluğumun yanında...
Baktıkça gözleri gülümseyen
O çocuk
Hiç büyümedi biliyor musun
Yada.
Ben büyümesini istemedim anlıyor musun