Boynuz Şiiri - Özge Özgen

Ciğersizliğim tuttu

Biraz kedi taklidi yaptım

Şiirsizlere paslı leğen falan sattım

Seviye yerlerde

Böyle geç dönen erken gelen bir ses
Kamçılanmış bir duvar yazısından
Harfleri göbeğine yapıştırmış bir piç ürüyor bu çağdan

Sırtımda cılız bir yağmur
inceldikçe dönen bu şey
Sonra dökülen

Halatın bir ucu yüzümde
diğer ucunda bir ibne
Boynuzu çekiyorum, kulak çıkıyor
içinden

Bir yumaktan bir gözkapağı uydurmuşlar içine
Üstünde
Kimler var kimler...

Söylesem ayıptan sayarlar.

Sövsem... manzara süper

Şöyle bol köpüklü bir kahve yaptım kendime

Her neyse

Sen, önceki sayfayı çevir
İçime doğru kıvrılmış cümleler var orda
Ve iki lkişilik değil ; tek kişilikli de

Seni alıp bir yere koyuyorum
Uzak bir yere ıslak sardunya kokusuyla birleşince, kardelenler
Adına İstanbul diyorlar

Sonra konuşmaya başlıyoruz
Sonra susmaya, sonra uyumaya

Aslında seni bir yağmur doğurdu diyorlar
Öncesinde iri gövdeler halinde öpüşen filmler gibi
Bir incelikten büyüyüp gelmişsin

Aman ne şahane
Ne şahane

Sanki tuz ve gün birbirine karışıp,
yanlış bir anımda duruyor
Çay kaşığından çıkan bunca tıngırtı
Kapladığım bu yer
Oturduğum koltuk
Giydiğim elbise

Vesaire
Vesaire

Genelde bana ait olmayan
bir dünyanın
küresel ekonomik şartlarını zorluyorum
İspirto kapaklarından çıkan
bir toz pembeyi eflatuna çeviren bir şehir
Adını İstanbul koyuyorum

Paslı teneke kutuda yetişen çiçekler
Örümcek ağları içinde ahşap bir iskele

Böyle bir yapaylık var insanların suratında
Herkes herkese sırtını dönüyor
Bütün esmer kadınlar
sarışın bir fotoğrafın tam
ortasında duruyor

Giyinik gibi duranlar nasılsa çıplak

Ve çoğunun kalbinde bir defo!

Gövdemden bir intihar süsü vererek ayrıldığım şey bu işte
Bu filtresizlerin en sevişmiş hali

Öpüştüğümü görürseniz bir daha itin biriyle
Cami duvarına
Filtreleyin beni