Boynunla Aramda -ki- Deniz

üvercinka'ya

Ne zaman bir tetik olsaydım gözlerinin nemine
Denize vurulmuş taşın sektiği şaşkınlık olurdum
Gözlerinden bir gemi kalkardı.Ve ben
Yolda konuşmayı sevmeyen bir şair
Diline küfredilmiş bir arka koltuk sessizliği
Boynunla arama hiçbir şehir yerleşmedi
Ben sana hasretim
Sen hasretlikten yanarak taşıyorsun
Her gün kendimin gediklerinden düşerek
Suda bir günah oluyorum artık

İniyorum, birazda bakmadan düşmektir aşk
Sen saçlarını uzattıkça, ellerim
Pullarını teninden atan bir balık sırtı oluyor
Kayıpta, düştüğümün hesabı, toplamda bir trajedidir
Yinede yerleşmedi hiçbir sonbahar boynunla arama
Ben sana hasretim
Sen hasretlikten eserek döküyorsun
Her gün kendimin kırıklarından sızarak
Mevsimde bir “ah yar! “ oluyorum artık

Gün ışığına doymayan yaprakta bir sancı gibi
Yüzümde, bütün liman türkülerinin rengi
Kara, adının ezberi gibi sayıkladı bekleyişlerimi
Çocuk ninnileri masalın damağındaki özlem oldu
Dudağım kalbime yetişemeden kurudu
Boynunla aramdaki O son kahraman
Ben sana hasretim
Sen hasretlikten akarak deniz oluyorsun