Boynumun Eğriliği Şiiri - Barış Çiviroğlu

Annemin
yaramaz esmer çocuğuydum
babamın
yetim kalmış oğlu
kendimin hiçbir şeyi...
bir masal gibiydim
bir vardım
bir yoktum...

Ey çocukluğum!
ey boynu bükülmüşlüğüm
babası olmasa bile
mezar taşı olandım...
bir masal gibiydim
bir vardım
bir yoktum
bir yetim
bir çocuktum...

Gençliğim;
ezilmişliğim benim
suratımda tüy bitmişliğim
on yedisinde ucuz şarap içip
kaçak tütün tüttürmüşlüğüm...
bir masal gibiydim
bir vardım
bir yoktum
bir düzlük
bir yokuştum...

Delikanlılığım İstanbullarda
hasretler çekenim
karakışlarda üşüyenim
üstü örtülmeyenim
ocağı tütmeyenim
sıcak çorba içemeyenim...
bir masal gibiydim
bir vardım
bir yoktum
bir açtım
bir toktum...

Otuzunda oğlunu kucağına alanım
sevmeye kıyamayanım
boynu bükük yetim çocuktan
tek çocuklu baba olanım...
bir masal gibiydim
bir vardım
bir yoktum
bir dolu
bir boştum
bir durdum
bir koştum...