Boynumu büküp ümitlensem

Yar…
Hiç sorma
Kabuk tutmuş
Yaramı yolma
İçimi titreten acımın
Üstünü açtırma
Ruhumun dinmeyen
Hicran damlalarını artırma
Yüreğimde
Derin bir keder var
Hasret hicranıyla
Bağrımı yakar
Suskun ve kuytu
Köşelerde gözler akar
Bilmem ki içim kim bilir
Daha ne kadar sızlar
Bitmek bilmeyen
Gün saydıran
Ve yoran onca sorular
Hadi desem,
Bir lahza ümitlensem
Uykularıma keder veren
Hüzünden gizlensem
Kapına gelsem
Sabırla beklesem
İzlerinde serinlesem
Kanaat etsem,
Yetinmeyi bilsem
Boynumu büküp ümitlensem
En yakına ne söylesem
Kalbim ona aittir
Kimseye geçit vermesem
Hüzün ve hicranla sükût edip
Halime dönsem
Ve O’nun rızasını hak etsem