Boynumu büktün! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Senin de bükülsün, ne diyeyim! ”

Bir veda etmeden, çekip gitmişsin
Bilsen ki uğrunda, ne yaşlar döktüm
Yalanlar üstüne, yemin etmişsin
Kopardın kalbimden, sevgini söktün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Ne vardı kalbimden, çıkıp gidecek
Ne vardı dünyamı, yıkıp gidecek
Var mı benim gibi, söyle sevecek
Demek ki kalbinde, en ağır yüktüm
Ellerin olup da, boynumu büktün

Kim girdi gönlüne, gelip gizlice
Bu aşka bir veda, ettin böylece
Senin için heves, oldum sadece
Hani bu kalbimde, tutunan köktün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Yıllarca bekledim, seni sabırla
Aşkımı yazmıştım, iki satırla
Nasılda sevmiştim, seni hatırla
Vefasız kalbime, acılar döktün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Senide bıraksın, gönül verdiğin
Canından kıymetli, değer verdiğin
Yalana dönsün o, gerçek bildiğin
Kara bulutlar gibi, üstüme çöktün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Bilmezdim huyunu, severken zalim
Görmedin perişan, nedir bu halim
Bulutlar üstünde, gezerken kalbin
Kendini bu kadar, gördün ya üstün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Ellere met edip, överdin beni
Canından öte sen, severdin beni
Demek ki güzelim denerdin beni
Sırtını çevirip, yüzüme küstün
Ellerin olup da, boynumu büktün

Kalbine acılar, dolsun diyerek
Zamansız sararıp, solsun diyerek
Âleme ibret, olsun diyerek
Vefasız diye de, yapılır büstün
Ellerin olup da, boynumu büktün
Kara bulutlar gibi, üstüme çöktün

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA