Boynuma Gümüş İp Şiiri - Erol Başçı

Kendimle didiştim asırlar boyunca
Sırlara erişip harsımla yoğurdum
Bendimde kerpiçtim kasırlar boyunca
Boynuma gümüş ip, ekşiyse yoğurdum

Haram iç çektirdi zehrini kusunca
Dünyevi açlığa doluydu avurdum
Kampanam çıldırdı, aç nefsim susunca
Şeytani balçığa, küfrünü savurdum

Kuşattı gömleğim, yeniden doğunca
Düğmesi sabrımdı, ilikten soğurdum
Her türlü lezzeti, teninden boğunca
Rızayı düşünüp, kızgınsam soğurdum

İlticam zulümden, tekâmül bulunca
Perdemde sanatı, fendime duyurdum
İbretlik bu biat, tek mamûl, kulunca
Son demde sebâtı kendime buyurdum

Kendimle boğuşmam, çok sürmüş dalınca
Açıldı gözlerim, ışıktan dumurdum
Sararmış baharım, gül sürmüş dalınca
Açıktı gözlemim, kendime umurdum