Boynuma asılan yaşama sancısıdır yüreğin ...

göçebe bir ruhtur taşıdığım
gelmez zincilere vurulmaya,özgürlüktür beni sana getiren
şimdi aralansın dudakların ve şarkını söyle,sesinle can bulsun camdan kalpler!
ve kapama gözlerini,eğer vazgeçersen nefes almaktan bil ki o zaman ölmüşümdür ben.

düşündüğüm kadar bendesin,nefes alışlarım kadarsın şimdi
ciğerlerime sen gidiyorsun her şeyden önce
en güzel mevsimdir gözlerin bana
saçların satırlarım oluyor beyaz sayfalara düşen
mutluluktur seni söyleyen,senin söyledğin sözcüklerdir beni hoş eden
yüreğimin en narin yerindesin sevgilim!

bilmem ki neremde saklasam seni
sığmıyor kabına bedenim,bu şehir dar geliyor
ve sonra semada buluyorum kendimi,gözlerini çizdiğim
özgürlüktür beni sana getiren!
ve sevgin özgürlüğün olmalı,böyle sevmeli insan.