Boynu Bükük Yanlızlık Şiiri - Destan Kab ...

Anamın sırtında başladı karanlık hikâyem,
Bir oyun sandım bunu hep,
Kör ebe misali,
Çünkü ben en çok karanlığı severdim,
Boynu bükük bir yanlızlığın,
Tek yoldaşı hep bendim,
Birinin yolunu gözleyemedim belki,
Ama beklemek için hissetmek yetmez mi?
Doğduğum güne doğmasa da güneş,
Benim güneşi tutan ellerim vardı,
Yıldızlara uzanan hislerim,
Hayata tutunan umutlarım,
Evet doğrudur hayatım zordu,
Güzel olan herşeyin sadece fısıltısı gelirdi kulaklarıma,
Tanıdık insanların sesi,
Göremesem de tanırdım ben herkesi,
Kuş cıvıltılarını en iyi ben bilirdim örneğin,
Ya da bir daldan düşen yaprağın gıcırtısını,
Herkes geceden korkarken,
Ben gecenin acımasızlığını yaşardım,
Gün biterken meydan dağının ardında,
Yanlızlığı koynuma bırakıpta giderdi,
Hergün yollarında yürüdüğüm memleketi, Adım adım ben tanırdım,
Bakkal İsmet amcayı,
Ya da balık tutan Kemal abiyi,
Postacı Memet'in eğlendiren şakaları,
Bir memleket bir ömürdü benim için,
Kim bilir kaç gecem yanlız geçti,
Bir köşe de oturup kaderime boyun eğerken,
İçimdeki kör kuyularda merdivensiz yaşardım,
Ellerim semaya kalkardı gecenin elemli yanlızlığında,
Dilimde tek bir istek vardı hep,
Ey Allah'ım duyar mısın sesi mi?
Bende görmek isterim aynadaki cismimi der dururdum,
Yalvarıp yakarırken böylece saatlerce,
Sesimi duyan Allah'tır bilirdim,
Ve merhameti sadece ondan beklerdim,
Sigaramın dumanına sinerdi yanlızlığım,
Ben içime çektikçe ömür biraz daha kısalırdı sanki,
Sigaram iki parmak arasında dururdu hep ince ve zarif,
iki dudak arasındaki son elveda gibi,
Küçük gözlerimde, iri iri yaşlarım vardı,
Herkesin yanağından akan yaş,
Benim yaralı yüreğime bir nehir gibi akardı,
Bir ayak sesine bin selam verirdim,
Kimseyi göremezdim belki ama,
Dokunurdum sadece ve hissederdim,
Doğrudur ben sizden çok farklıydım,
Bir sevdam olmadı belki,
Ya da aşk ile bakan biriyle göz göze gelemedim hiç,
Kimleri gördüm kimleri gömdüm siz nereden bileceksiniz,
Tuttuğum her dal kırılırken ellerimin uyuşmasını,
Ya da kaç çocuksu hevesin kursağımda kaldığını,
Yüzüme düşen çizgiler bundandı hep,
Yaşanmışlıklar adına bir işaret,
Siz beni anlamadınız biliyorum,
Ama çok iyi anladı beni memleket,
Yürüdüğüm dağlar, taşlar ve yollar,
Konuştuğum kuşlar ve çocuklar,
Şahididir çektiğim çilelerin,
Hayat zor olsa da, bir umuttu yaşamak,
Güzeldi evet çok güzeldi sizlerle yaşlanmak,
Sizi görmeden tanımak ve dinlemek,
Sitemlerinizi ve dertlerinizi,
Bir parça ekmeğe sizinle ortak olmak yaşamaya değerdi,
Bir sabah kahvaltısında rast gele bir çay ocağında,
2 zeytin bir parça otlu peynir tadında,
İşte buydu benim için yaşamak,
Işıklar saçarak gidiyorum,
Size kocaman bir hatıra bırakarak,
Ve hakkınızı helal edin ardımdan,
Son bir kez acımadan bakarak...