Hangi dilsiz zamandan süzüldün yüreğime
yüz sürdürdün ölümsüz aşkın eteğine.
Mil çektim gözlerime
ayrılığa tanık olmamak için,
ama durduramadım akan kanını sadakatsizliğin.
Yoluna düştün arsız güzelliklerin.
Aşk sonsuzluğa tanık bir ayna gibi
kırılmasaydı keşke nefsinin zalimliğinden
ve böylesine batmasaydı yüreğime cam kırıkları.
Kayıt Tarihi : 3.5.2012 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!