Böylesine... Şiiri - Abdullah Mennan

Güneş günden ayrılıyor
Gün mateme giriyor
Ay suya düşmüş
Dalgalarda sevişmeler
Dallar bırakmadı vurmayı
Basıyor kamçıyı
Gövdeye sarılmış kızıl yamçıyı
Yüzüm gök kubbede
Söğüt yaprağı koklar gibiyim
Bugün bir tuhaf haldeyim
Ağzımda sigaram
Ateşinde kıvılcımlar
Yıkıldılar kuytulara çakallar
İt binmiş itin üstüne yekiniyor
Ağızlarından salyaları dökülüyor
Kan kırmızısı dudaklardan çıkıyor
Bacanın nefesi
Perdeleniyor kentlerin sarışınlığı
Oynaşıyor yarasalar
Kamuda perdahlanıyor arsalar
Gözlerin de kan
Ağızlarda kömür karası sözler
Kabirin soğuğu
Yoksunsa sevgiden hayalden
İnanç
Kendi içindekilere düşman
Korkarım
Sevk ve idaresinden
Şiddeti yaşar gibiyim
Oynamak istiyorum
Tutturmuşum bir türkü

Gece başını düşürmüş gölün sinesine
Kabirden düş karışmış kokan nefesine
Pösteki meraklısının yolu karhanesine
Geceden medet uman düşer peşine

Haylanmış rüzgar düşürür keşi hanesine
Yamçının ahı karışmış yelin sesine
Kalkıp kalkıp iniyor saçları ensesine
Kalenderim bu dünya hep böylesine