Böyleliğin Tövbesi Şiiri - Şafak Yıldırım

Bitmiş olsan da bitmemişliğimin peşindesin
Sarmaşığın bir kör noktasında içimdesin.
Bir uzaksın, bir değilsin.
Ellerimin iyisisin, güzelimin selisin.
Fakat sen benim değilsin.
Artık bin ırakımda da ölüsün.
Çünkü sen herkesin gölüsün.
Bir ırmağından elli sekiz dere akıyor,
Söğüdünde narincik bir yörüksün.
Bazılarına yaşıyor olsan da bana artık ölüsün.
Bu ölülüğün benden gitmiş olmandan değil,
bana hiç gelmemiş olmandadır.
Beni yaşamaya özen gösteremediğinden belki..
Yahut da bir hayrı dokunmaz zevzeğe,
Bel bağlamış olduğundandır.
Öyledir.
Böyledir..
Şöyledir...

Bu sana getirdiğim son tövbedir.