Böyle yazılmış kaderim,
Ben gurbetlerde gezerim.
Çocuklarım çoktur amma; Ben yine yalnız yaşarım....
Yalnızlık Allaha mahsus,
İnsanlar için çok zordur.
Tek başıma kaldım burda,
Pek arayan, soran yoktur...
Herkes hayatın yaşıyor,
Baba kimin umurunda?
Yolun sonu gözükuyor,
Mutlak ölüm var sonunda.
Çok muktup ve destan yazdım,
Hiçbir faydası olmadı.
İsmail, İrfan ve Ali,
Yaraya merhem olmadı....
Çok ararlar ana, baba,
Bulamazlar birgün gelir.
Dünyanın hali böyledir,
Birgün sıra size gelir....
Baba evlada bağ verir,
Evlat bir salkımı vermez.
Ana, baba ahı alan,
Hiç birgün rahat edemez...
Artık kaldıramaz oldum,
Tek başıma yaşamayı.
Hep arzulayıp dururum,
Torunlarla oynamayı.
17.11.2010 Neckarsulm -Almanya
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 18.12.2015 20:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!