Böyle yandı Muhsin Şiiri - Oktay Avcu

Ne sen vardın kalktığımda
Ne ben
Ne Muhsin
Üçümüz de yoktuk
Ben kaybolmuştum gecenin karanlığında
Sen sadece hayaldin zaten
Balıkçı muhsinse fenerini yakmış
Kısmetini bekliyordu denizin bir köşesinde
Bir elinde olta
Diğerinde yem
Yıllanmışlığı martılarla sohbetin
Dudağına şarkıların en güzeli
Ve yosun tutmuş ayakları
Balıkların da hepsi tanıyor onu
İki defa ağına takılan bile var
Birincisi de küçüktü, işine yaramadı muhsin’in
İkincisindeyse kocamanlığıyla yırttı ağları
Ve kanattı kulaçlarını
Deniz kırmızıya boyandı
Sonra bir kasırga esti
Kulübesinde feneri düştü
Ve alevlendi Muhsin
Gece kırmızıya boyandı
Yandı,
Yandı muhsin’in kulübesi
Yandı Muhsin