Böyle olsun istemedim... (DENEME)

Mutluyum her şeye rağmen, sensizlik zaman zaman dayanılmaz olsa da mutluyum inan… Biliyorum hiç kimse senin gibi, senin kadar çok sevmedi beni… Biliyorum hiç kimse, hiçbir zaman da senin gibi ve senin kadar çok sevmeyecek beni… Hala daha yüzüne bakarken, yüzüme bakarken sevgiyle doluyorsa gözlerimiz, özlemimizi içimize atıp, sessizce anlıyorsak birbirimizi ….

Ne kadar uzun zaman oldu… Başka kollarda, başka aşklarda hırpalayıp dursak ta kendimizi, bitirmeye çalışsak ta günden güne, bu sevgi hiç eksilmedi…

Kendimi hiç af etmedim… Af etmedim… Bunu bil… Sana nasıl kıydım, bize nasıl kıydım… Nasıl yaptım… Ne dayanılmaz zamanlardı, nasıl kaçıp kurtulmak istedim, etrafımızı saran çaresizliklerden… Hayatın üstümüze üstümüze gelmesinden…. Ölmeyi bekledim, ölemedim… İşte bak meleğim onu bile beceremedim…. Şimdilerde ise ne yaşamayı ne de ölmeyi beceremeyecek kadar korkağım…. İkisini de beceremiyorum..

Dayanamadım… Yapamadım…. Seni bir başına bırakıp kaçmayı seçtim….

Böyle olsun istemedim hiçbir zaman…

Direndim … Direndim… Ama yetmedi… Dayanamadım…

Seni kurtarmak istedim, tüm bu çaresizliklerden… Huzur bul istedim… Gidersem her şey düzelir sandım… Huzura kavuşursun sandım..

Belki de mutlusun sen de… Ben mutluyum inan her şeye rağmen…. Çoğu insana kısmet olmayan bir sevgi var içimizde… Her şeye rağmen, hiç eksilmeyen, bitmeyen, öfkeye nefrete dönüşmeyen….

Kaç insan ayrılığın en son deminde, aralarında ki bağları kesip atarken hala el ele, kol kola, üzülmesin diye karşısında ki gözlerinde buğulanan gözyaşlarını gülümsemelerle bastırmaya çalışarak, sımsıkı sarılarak, ' üzülme '…. diyerek yaşamıştır vedaları…

Biliyorum hep kendini suçladın sen, hep ben sebep oldum buna belki de… Sana benim sevgimi kendine kalkan yaptın dediğim zamanlar oldu…. Haksızdım…. Ben senin sevgini kendime kalkan yaptım hep belki de…

Zaman, mekan, duygular, düşünceler her şey sarmal bir şekilde birbirine girmiş bende… Ben bile bilmiyorum artık ne gerçek ne hayal … Hayatıma baktığımda bu hayatı ben mi yaşadım…. diyorum… Ne kadar büyük bir şeye sahip olduğumu nasıl göremedim, nasıl bunu kaybettim diyorum….

Böyle olsun hiç istemedim….

İçinde bana biriktirdiğin kırgınlıklar vardır elbet… Zaman zaman benden nefret ettiğin anlarda olmuştur, belki de hala oluyordur..

Haklısın … Ben de kendimden nefret ediyorum zaman zaman…

Sana yaptıklarım için kendimi hiç af etmedim.. Af etmeyeceğim de bunu bil…

Kendi cezamı kestim.. Çekiyorum…

Anlatamıyorum…

Anlatılacak bir şey de yok esasında…. Ben bir korkağım, kaçmayı seçtim…

Böyle olsun hiç istemedim….

Senin bir gün çok mutlu ve huzurlu olduğunu bilirsem inan çok mutlu olacağım. Sen her şeyin en iyisini, en güzelini ve mutlu olmayı herkesten çok daha fazla hak ediyorsun… Sana bunu nasıl yaptım… Sana, bize nasıl kıydım… KENDİMİ HİÇ AF ETMEDİM….Ben af edilmeyecek bir günah işledim…

Böyle olsun hiç istemedim….. Hayata yenildim…. Kaçmak kurtulmak istedim..

Dayanamadım… Dayanamadım….

Ben ne seni ne de senin sevgini hiç hak etmedim…Ben böyle sevilmeyi hak etmedim…

Böyle olsun istemedim…