Böyle Olmayacaktı Şiiri - Erhan Turan

Böyle olmayacaktı,
Çekip gidecektik buralardan,
Arkamıza bakmadan...
Bırakacaktık bu kalabalık şehri,
İçindeki yığınlarla baş başa,
Geride kalan hiçbir şeye aldırmadan...
Çevirecektik yüzümü güneşin doğduğu tarafa,
Sıra dağları aşa aşa varacaktık doğduğumuz topraklara...
Kaybettiğimiz yarınların telafisini bulacaktık,
Karlı dağlardan yüzümüze esen serin rüzgârlarında...
Hesabını soracaktık mesela,
Bizden alınan her bir parça mutluluğun...
Unutacaktık sonra geride ne varsa,
Yarınlara yeniden kulaç atacaktık...
Küçük, ama bahçesi olan,
Yeni bir ev yapacaktık kendimize...
Babamdan kalan kaç metrelik toprağa,
Ekecektik içine sevdiğimiz her şeyi aşkımızı katarak.
Küçük bir de balkon yapacaktık,

İçinde oturup Süphan Dağı’na karşı çayımızı yudumla-
mak için,

Patnos’un serin gecelerinde...

Yüzümüzü aydınlatacaktı güneşin doğarken saçtığı ışıkları,
Karanlıkları aydınlığa çevirdiği gibi...
Isıtacaktı soğuktan üşüyen tenlerimizi,
Günü aydınlatan güneşin sıcak ısısı...
Sen kokacaktı hep biliyorum,
Memleketimin toprakları...
Seni kıskanacaktı bozkırın papatyaları...
Şarkılar söyleyecektim sana,
Sesimin berbat olduğuna aldırmadan
Ayaz gecelerde üstümüzü aydınlatan yıldızların altında...
Çünkü bilecektim her hâlimle beni sevdiğini,
Her hâlinle seni sevdiğim gibi...
Günüm seninle aydınlanacak,
Gecem seninle hep aydınlık kalacaktı...
Ve çocuklarımız olacaktı,
Evimizin bahçesini sesleriyle çınlatan...
Yarınlara umut dolu gözlerle bakan,
Bir oğlumuz, bir de kızımız...
Ama sana benzeyen, her hâlleri seni anımsatan...
Böyle olmayacaktı, böyle olmamalıydı,
Hayat beni sensiz bırakıp,
Erkenden seni benden almayacaktı...