Böyle Midir Mevsim

Tuzsuz bir sabah,
Gölgeleri çekmişler kaldırımlardan,
Ekim ayı yorgun,
Bir kez daha yanlış yerden uyanmışız.
Hani çocuk sesleri, uçurtmalar?
Sanki varmış gibi,
Ama hiç olmamışlar.

Kafelerde unutuş,
Çiseleyen bir yağmur,
Taksim'de bir telaş,
İnsanlar yalnızlıkla kol kola yürüyor.
Gümüş raylarda eski bir tramvay,
Rüzgarla savrulan anılar,
Ki hiçbirinde
Biz yokmuşuz gibi.

Böyle mevsim mi olur?
İçine işleyemiyor soğuk,
Her şey betonla örtülmüş,
Plazalarda tabelalar yanıp sönüyor.
Acılar kaydedilmiş,
Mutluluklar arşivden silinmiş,
Başlayan her aşk,
Biterken unutuluyor.
Caddelerde sesler boğuk,
Renkler solmuş, kırmızı griye çalıyor.

Yanlış belki, ama kim fark eder?
Belki de hayat,
Yanlış soruların doğru cevaplarında saklıdır.

Haliç’te baygın balıkçılar,
Kıyıda paslanmış sandallar...