Böyle mi Olacaktı Şiiri - Bayram Tunca

Bir zamanlar önümde rehberimdin
Bir zamanlar arkamda desteğimdin
Ne zaman önümden çekildin, yolda düştüm
Ne vakit arkamdan desteğini çektin düştüm

Dedin ki öğren ayağının üstünde durmağa
Durmak istedim ama düşürdüler ele ayağa
Bir daha, hiç mi hiç kalkamaz oldum ayağa
Ayakta kalabilmek için çook direndim baya

Hani! ben büyümüştüm, bak yine düştüm
Kalkmak istedim, çelmeye takılıp düştüm
Önce ben bir güçtüm, şimdi çaptan düştüm
Hayat yolunda, hep bir şeye takılıp sürçtüm

Yakından olmazsa, uzaktan desteğiniz lazım
Dünyalık olmasa da manevi desteğiniz lazım
Dünyada olmasa da ahrette desteğiniz lazım
Referanslar yetmiyor, bizzat desteğiniz lazım

Hani bizi iyi şeyler gösterip, daha iyi olacaktı
Hani kendisi için istenilen...içinde istenecekti
Hani inanan insanlar, hep kardeş olacaklardı
Hani acı ve tatlı şeyler hep eşit paylaşılacaktı

Hani kardeşi açken, herkes açlığı hissedecekti
Hani nefisler hep kardeşler için feda edilecekti
Hani bir sonra ki yıllarımız daha da iyi olacaktı
Hani o anlatılanlar, sinelerde ma kes bulacaktı

Her şey evvelinde iyi, ahirinde kötü mü olacaktı
Başta dost olanlar, sonunda düşman mı olacaktı
Kimileri ağam paşam, kimisi de garip mi olacaktı
Anlayamadım yalan Dünya hep böyle mi olacaktı

Rehberimiz ümit vadetmeseydi, ümidimi yitirirdim
İmanım olmasaydı, yalan dünyada aklımı yitirirdim
Sevdiğim insan olmasaydı, çoktan ilişkimi bitirirdim
Az da olsa, vefalı dostlar olmasa sağlığımı yitirirdim

Söyleyeceklerimi tam söyleyemedim, dilim tutuldu
Yazacaklarımı da tam yazamadım, kalemim tutuldu
Galiba, niceleri gibi yetim şair Bayram’da unutuldu
Hatırlatayım dedim, elim/ayağım her şeyim tutuldu
B. TUNCA/15.07.2000