Böyle mi Bozulur? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Neden bu bulutlar her zamanki bulutlar değil?
Neden bu gökyüzü yerden göğe kadar yabancı,
Bu rüzgar neden böyle münasebetsiz,
Bu denizi kimler alıp getirdi bir başka denizden,
Bu sular neden küf bağlamış,
Bu kumsal neden tepe-tümsek?
Kime sorsak?
Kime söylesek?

Biraz rahat verin yürek yaralarım…
Sızılarım, acılarım düşün biraz yakamdan,
Garipliğim, çilelerim, umarsızlığım biraz açılın,
Biraz dağılın şuraya-buraya çilyavruları gibi…
Hiç mi pembe boya kalmamış ufuklarım için?
Şöyle bir tutamcık pembe boya; toz pembesi?
Olumsuzluklardan oldum olası nefretler ederim,
Benden
Söylemesi.

Deniz dediğin balığıyla olur,
Yosunuyla, dalgasıyla, hışmıyla, dinginliğiyle olur,
Güneş altındaki ışıltısıyla,
Mehtap altındaki pırıltısıyla, olur,
Bulut dediğin bulut gibi,
Gökyüzü dediğin gökyüzü,
Rüzgar dediğin rüzgar,
Kumsal dediğin kumsal gibi olur,
İnsan karasevdaya tek bir kere tutuldu diye
Her şey böyle mi
Bozulur?

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 63-64/100)