Böyle mi Aratırmış? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni anmak bana nelere maloluyor bir bilsen;
Düğümleniyor iniltilerim hançereme,
Kasıtlı yangınlara düşüyor yüreğim,
Ne ayaklığını bilebiliyor ayaklarım,
Ne de elgibiliğini
Ellerim.

Yanaklarım usandı yıkanmaktan gözyaşlarımla,
Hançerlenecek yer-mer kalmadı yüreğimde,
Hançeremde yaralı yüreğimin hıçkırıkları,
Durdurmak istediğim zaman akıp geçmiş ellerimden,
Eskidikçe eskimişim bir karasevdanda,
Yüzyıllar geçmiş gibi üzerimden.

Kaybolup duruyorum kalabalıklarda, seni anınca,
Bir sen kalıyorsun silinip giden dünyamda
Ve anılarım; senden bana gelen yollar misali,
Benden başlayıp bana dönen, sana varamayan yollar,
Döndükçe boş elleri böğürlerinde
Ağlıyorlar.

Böyle mi doldururmuş insan evreni,
Her yeri, her şeyi böyle mi kuşatırmış,
Böyle mi gizlermiş kendini insan
Böyle mi
Aratırmış?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 29-30/100)