Bana çocuğum ol dedin
Şımarıp sevindim bir çocuk gibi
Gözlerinin ışığıyla emzirirsin
Üstümden çekmezsin diye ellerini
Yanıltmadın büyüttün özene bezene
Bir has kadın oldum,
Güldüm hüznümde birikenlere
Attım yamalı giysileri üstümden
Güvenim tazelendi sevmelere
“ Böyle iyi kadınım, böyle iyi “ dedikçe sen
Bahar güneşiyle yarıştım
Açmalara hasret çiçeklerimle
Unutturdun,
Çocukların belli bir yaşa kadar sevildiğini
Unutturdun bahar güneşinin
Ancak bir mevsime yettiğini
Mavi gülüşleri düşürdükçe yüzüme
Dağıldı karabasanlarım kırıldı zincirlerim
Kendime inanır gibi inandım
Has kadınım deyişine
Artık kilit kilit üstüne yok panjurlara,
Yok artık kapılara payanda
Saklanıp kör kapıların ardına
Ağlamak yok katran kuyularda
Son yudumum ol deyip içtikçe sen beni
Günahı boynuna dolanmaz gecelerin
Gönlü de kırık olmaz sabahlarımın
Dahası,
İzi bile kalmaz yaralarımın
Ruhum ellerinde okşandıkça.
Soyunur dökünürüm arınır paklanırım
En duru nehri ben olurum dünyanın
Sevdam mecrasında coştukça…
SON SÖZ KELEBEKLERİN
Syf:70
Kayıt Tarihi : 17.5.2007 08:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Serenat...
not...kota nedeni ile ekleme yapamıyorum yorumla desteğe devam dost
Sevdam mecrasında coştukça..._ne güzel siir bu böyle :)) tebrikler tebrikler
TÜM YORUMLAR (49)