Böyle İşte Şiiri - Ayten Özgün

Hiç bir şeyden tat alamaz oldum
Ağzım zehir gibi acı mı acı
Yanıyor boğazım gözlerim yaşlı
Kulaklarımda bir uğultu
Başım dönüyor hala boşluktayım.
Çık gel artık çık gel ne olur
Aklımı yitirmeden. bitsin artık bu eylem.
Düzelemedim nedense
Ruhum ve bedenim oldukça yorgun
Sen yoksun yanımda
Gülecekmiyim sandın
Gün her gün yeniden doğsa da
Zaman durdu benim için
İçimi ürperten bir rüzgar esiyor
En azgın lodoslar vuruyor yüzüme kırbaçlarını
Kor düşmüş karlar gibi eriyor üşüyorum
Ellerinin sıcaklığı kayboldu avuçlarımda
Son sözlerin kaldı kulaklarımda
Son bakışların yerleşti ufkuma
Sonrası özlem sonrası hasret
Yüreğimde bir sancı
Sıkıştı durur hiç rahat vermez
Kıvranır dururum
Var olmayan bir coşku
Heyecan dolu ruhum
Uzaklardan bir çığlık sesi
Yardı gök yüzünü delercesine
İndi ruhumun derinliklerine
Çatlayacak gibi oldu göğsüm
Tufanlar koptu göğüs kafesimde
Senle boyadım gecenin karasını
Her ürperti bir var oluşa dönüşür
Her belirti senden bir parçaya
Geçmişin ilahi sesleri kulaklarımda
Mavisine siyah bulaştı
Kimsesiz gecelerimin
Baykuşlar ötmeye başladı
İçimde bir sonbahar havası
Üşüyor ruhum üşüyor bedenim
Hayaline daldığım nice uykusuz gecelerim
Sensizliğin nefesinde
Hasret kaldım sesine
Tükenmeden umutlarım
Yitirmeden aklımı
Haydi gel artık sevgili
Haydi çık gel