BÖYLE GİTMEYECETİM
Dün sabah baktım
arkamda kalan izlere.
Ne çiçekler koparmışım,
koklanmamış tomurcuk.
Ne gönüller yaralamışım,
içinden dökülenler sıcacık.
Karıncayı ezip geçmişim.
Böcekleri görmemişim.
Dağlara benim diye bakmış,
ağaçları kökten sökmüşüm.
Toprağa beton ekmiş,
üzerine çıkıp seyreylemişim.
Suyu, havayı kirletmiş,
balıkların, kuşların figanını hissetmemişim.
Bülbül bahçemi,
kelebekler ülkemi terk etmiş.
Gidenleri fark etmemişim.
Her şeyin, ömür gibi bir sonu varmış.
İnsan gibi, bilememişim.
Bu gün anladım,
ama çok geç kalmışım.
Şu kısacık hayatta,
bu kadar duygusuz,
böyle bencil olmamalıydım.
Nerede duracağımı bilmeli,
çığlıkları duymalıydım.
Bu gün işte gidiyorum.
Çocuklarıma hatıra betonlar,
torunlarım zaten olamaz.
Dünyanın dibine dinamit koymuş,
fitilini ateşlemişim.
Kayıt Tarihi : 19.12.2005 16:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!