Böyle Geceler Şiiri - Ayşe Karabulut

Yalnızlığın buram buram koktuğu geceler...
hani kurşun sıksan geçmez ya geceden Arifim!
öyle bir gece, böyle geceler
karanlığın anaforunda kaybolduk
aramaya çıktık birbirimizi
eli boş, gözü yaşlı umarsızca geri döndük
karanlıklara ihanetti sokak lambaları
işte, koşuyor topallayarak bir köpek
arkasından taş atan aklı a/selimler
günahları örterdi böyle geceler
böyle gecelerde seyralar inlerdi
annem öyle derdi
böyle korkuturdu beni
ağlarken böyle sustururdu
çocukluğun hediyesiydi saflık
seyralar! henüz ne olduğunu bilmediğim
tanımının tozlu raflarda saklandığı...
sömürüldü duygularımız böyle gecelerde
kozmozun birer parçasıydık oysaki
alelade dağıldık
alelade ağladık
sıcak bir kucak aradık böyle gecelerde
eleştirildik, çekiştirildik...
herkes kavlince şekillendirdi bizi
gıyabımızda ufalandık rüzgara bırakıldık
böyle gecelerde yitirdik daha doğmamış sevdaları
böyle gecelerde anarşist olduk
dağıldık, dışlandık, dövüldük...
sevda denen devletin temellerini sarstık
böyle gecelerde...