Dünya bir sayfaymış, tertemiz bembeyaz,
Dert nedir bilmezmiş, üzüntü tanımaz.
Aşkı tatmış bir gün, bilip istemeden,
Duygular gelişmiş, yanıp bitmiş beden...
Gözyaşı damlamış, sayfa üzerine,
Acı değmiş yakmış, her beyaz yerine,
Gözyaşı damlası, notaya bürünmüş,
İnen çıkan gamlar, şeklinde görünmüş...
Ağlayarak çekmiş, altalta beş çizgi,
Yanık bir öyküyken, böyle olmuş ezgi...
Keman hiç durur mu, almış bu haberi,
Ezgiyi bilirmiş, duyduğundan beri.
Yay ile buluşmuş, kemanın her teli,
Yay ok gibi imiş, bükülmüş o beli.
Gitar ve piyano, da işe karışmış,
Sazların tamamı, notayla tanışmış.
Sazlar şarkıları, doğurmuş böylece,
Şarkısız bir hayat, yokmuş gündüz gece...
Her aşığın bir de, şarkısı olurmuş.
Aşkların yerine, şarkılar oturmuş...
(İstanbul:01.09.2005)
www.ekremsama.com
Kayıt Tarihi : 15.9.2008 10:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!