Böyle Diyordu Ayvaz Şiiri - Nebi Ünler

BÖYLE DİYORDU AYVAZ

Kapında gördüğüm de, titreyişini heyecandan
Sora sora Bağdat bulunurmuş, o gün anladım…
Dilde vardı, lakin o bakarken camlar ardından,
Ölmemişi öldüremezdim ki… Pek fena çuvalladım.

Yıkılmıştım, yılgındım… Her yandan izliyordu,
Hep onunla doluydu dilin, tavan, taban, dört duvar…
Buğulu gözlerinde sanki ihanetimizi gizliyordu,
Attığımız her zar da, O Rizeli kaptanın kokusu var.

Hafızanda tazeydi, yaşatıyordun, yaşıyordu sözleri,
İlk fırsatta ki ricatım, ne sendendi, ne benden…
Bahanesi olamaz, itirafındı… Unutmamıştın o gözleri
Hala seviyordun, Ne umabilirim ki bana yabancı tenden.

Böyle diyordu Ayvaz… Bir beyaz kâğıda döküverdim,
Yılgın Yağmur daha ne söylesin sana sefil gardaşım…
Keşke diyebilsen, “anında kalbimden onu söküverdim”
Unutamazsın belli… De haydi; “sadece hayalidir, yoldaşım.”

Dedeoğlu Aşiyan, 22.01.18 – 15.30 Y.Y.