bir cadde
birkaç insan
ve binlerce telaş
yorgun dolaşıp durmak
sürüklenmek
ayrılıklarla
umutlarla
gözümde parıltılar dolanır
zaman gelir dağların doruklarındayım
bazen de denizin delirmen maviliğinde
kendimden söz ederken
alevlenir içim
tutuşur umutlar
tutuşur ayrılıklar
geceler bitmezcesine
kaplar her yanımı
gözümde kupkuru yaş mı ne
gök yüzünde bir yıldız bir ben
şaşkın ve esrik
geceler uzun diyorum
çekilmiyor kahır
dalıp gitme be gönül
sabaha vakit çok yakın
çook yakın…
Şubat 1981 Artvin
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta