Böyle Değildi! Şiiri - İzzettin Dönmez

Bu ne hal çöplükmü denizine bak!
Benim İstanbulum böyle degildi.
Köyü bile aratıyor,şehirden ırak;
Benim İstanbulum böyle değildi.

Dur denmemiş anadolu göçüne,
Yürek dayanmaz,çıplağına açına.
Villa girmiş koruların içine,
Benim İstanbulum böyle değildi.

Gece kondu villa ile iç içe,
Bunca tezat,bazen itiyor suça,
Çözümü belkide,dur demek göçe;
Benim İstanbulum böyle değildi.

Göz yumanlar şehri uzattı dağa,
Her yanı beton,hasret kaldık toprağa,
Gönlüm razı olmaz,bu şehirden kopmaya,
benim İstanbulum böyle değildi.

Kiraları üç,beş maaş tutuyor,
Yüzme bilmeyeni,bogaz yutuyor,
Garip vatandaşı,tez unutuyor,
Benim istanbulum böyle değildi.

Küçük büyüğe saygı duyardı,
Dert ortağı olan komşular vardı,
Şimdi mi; şehri eşkiya sardı,
Benim İstanbulum böyle değildi.

Barajı var asitli su akıyor,
Gençleri var; küpe,kolye takıyor,
İçi beni,dışı eli yakıyor;
Benim İstanbulum böyle değildi

Köylüsü,kentlisi hepsi yabancı,
Hem yolcusu pişman hemide hancı,
Herkesin karnında değişik sancı,
Benim İstanbulum böyle değildi.

Darlık çekilmezdi,balıktan yana,
Musluktan su içerdik hep kana kana,
Daha ne söyleyeyim kardeşim sana,
Benim İstanbulum böyle değildi.