Böyle De... Şiiri - Deniz Koç

- - serseri'ye - -
...

günlerden yine o gün...
ezanlar henüz dindi,
-o
gün...
içi içersi talan edilmiş bir sözcük biliyorum,
şizofrenik bir yarı aydınlık tutup görmeği
cebren ve kerhen şahdamarıma dayadığım,
şeytanın keyfi işleyen çaylağı asılıydı göğsüme,
salgılarım katre katre
herkesin kaçtığı bir lüzuciyet...
ki
cebim bir devletin yaşam ve dilbilimselliğinden
geniş ve zengindi
bir fil misali kuytularda geberişini izledim ve seyrettim inim inim
inileye inileye..
ve
sızıp kaldığımı bilirii- -im bir
semazen döndüre döndüre atlasla halvetteyken
ben gözlerimi çıkarıp baş ucuna çişimi yaparken!
sonra uyandım mı hiç ansamam,
tavsamış belleğimi hınkırırken,
içine oturduğum kozmoz
kusarken
-varoluşlarımı-
ve içimde oturanlara veraset ilamında,
içimi çıkarıp dünyalı bir hiçliğ'e soyunurken
adem elmam...
Havvasını almış yaşamaklara küçük bir manifesto
havı dökülmüş aşklar, güneşte yangı...
asası kırık peygamberlerin mabedi...
çal çingene (ruhum) çal bir kere daha...
boynuma (bacakları) dolanmış bir sözcük
cehennem bir sözcük..
bu emprovize an'da
çal cehennem kurusu dilime...
gün ağarığı leşimle tufaya getirdiğim ölgünlükleri uğruna çal yaşamakların!
kurtaramadık, saygıyla anıyoruz
birer barış çubuğu tellendirerekten,
ölüm orgazmı kuytuluklarında...
ereksiyon delisi çenesi düşük ağzı bozuk
ölüler,
- böyle dediler
.......

böyle
...

böyle
de
dediler