eğilip birden öpüverdi, sımsıcak;
gözleri kapalı, sımsıkı;
kolunu kaldırmış, boynuma atıvermiş;
bir eliyle de belime sarılmış.
içinde riya yok, biliyorum;
yok, benim de itirazım yok ama…
olmaz ki!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta