BÖYLE BİR YAŞAM
bir şafak vakti düştük yola
kuşlar uyanmamıştı
yorgun geçen gecenin ardından
çiçekler üşümüş
ağlıyordu kırlarda
pusudaydı ölüm zamanlı zamansız
ay’ı perdelemişti bir bulut
tazeliğini yitirmişti
yapraklardaki çiğ damlası
şaşmamak elde mi
ne kadar anlamsızlaştığına yaşamın
bir kadın açmıştı güneşe kapısını
süpürüyordu şafağa
gecenin lanetli kalıntılarını
yüzünde yorgunluğu gecenin
saçları yerlerde sürünüyor
bir bebek ağlıyordu bir yerlerde
aldatılmayı kabullenmeyip
atarak ağzından yalancı memeyi
kızmamak elde mi
soğuk dudaklarıyla ölümün
her gece alnımdan öpüp
yüreğimi yoklayışına
Kayıt Tarihi : 12.7.2005 15:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!