Böyle Bir Yaşam Şiiri - Hasan Kaplan

BÖYLE BİR YAŞAM

bir şafak vakti düştük yola
kuşlar uyanmamıştı
yorgun geçen gecenin ardından
çiçekler üşümüş
ağlıyordu kırlarda
pusudaydı ölüm zamanlı zamansız
ay’ı perdelemişti bir bulut
tazeliğini yitirmişti
yapraklardaki çiğ damlası
şaşmamak elde mi
ne kadar anlamsızlaştığına yaşamın

bir kadın açmıştı güneşe kapısını
süpürüyordu şafağa
gecenin lanetli kalıntılarını
yüzünde yorgunluğu gecenin
saçları yerlerde sürünüyor

bir bebek ağlıyordu bir yerlerde
aldatılmayı kabullenmeyip
atarak ağzından yalancı memeyi

kızmamak elde mi
soğuk dudaklarıyla ölümün
her gece alnımdan öpüp
yüreğimi yoklayışına