adam elindeki yoksulluk
belgesi ile
ücretsiz bindi halk otobüsüne.
ve,-günahını almayayım ama-
galiba bedavacılığın
kanıksanmış ayrıcalığına sığınarak
iteleyip kaldırdığı engelinin
koltuğuna oturdu hayasızca!
ve biri hariç
çoğunu anlamadığım
bir sürü şey anlattı,
kendine benzeyen
bir sürü bedevacıya.
böyle bi şey(mi)dir yoksulluk!
adamı;
hem kölesi olduğu sınıfın hayranı...
hem -otobüste bedavacının dediği gibi-
"sapına kadar sağcı"(mı),
yapar!
Kayıt Tarihi : 7.11.2017 18:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!